Spreker: Arnau Castillo

In mijn geboortejaar 1985 richtte een groep van twaalf buren, waaronder mijn ouders, in Hospitalet de l’Infant (Tarragona) de Foment Cultural op, een vereniging tot in stand houding en verspreiding van Catalaanse cultuur. Door de bouw van de nucleaire centrale “Vandellòs”(1968-1972) was in de tien voorafgaande jaren het dorp met de komst van nieuwe inwoners uit heel Spanje ingrijpend veranderd. Mijn ouders en hun vrienden, begeesterd door de Catalaanse cultuur, vonden dat Hospitalet niet alleen een groeikern mocht zijn maar ook een plaats met populaire culturele activiteiten. Hun project begon in het dorp Rasquera met een tentoonstelling over het maken van “Palmas” (palmtakken die met palmpasen werden gezegend en het huis een jaar tegen onheil zouden beschermen). Daarna begonnen ze lokale tradities nieuw leven in te blazen. Zij geloofden dat cultuur niet alleen een erfenis uit het verleden is, maar beleefd en gedeeld moet worden. Een jota uit La Mancha of Aragon. Je kan mensen omtroeren en tegelijkertid ook Sardanas en andere Catalaanse dansen mooi vinden.

Tijdens mijn jeugd zag ik hoe Hospitalet zich onder Foment Cultural ontwikkelde. Mijn jonge jaren werden gekenmerkt door Sardanas aan zee, het geluid van de “Grallers” in de straten te horen weerkaatsten en door de indrukwekkende aanwezigheid van Gigants (Reuzen) bij de dorpsfeesten. Wat als een klein initiatief was begonen, werd een beweging die onze identiteit vorm gaf, tradities liet herleven en groeien alsof ze nooit waren verdwenen. Nu, met nieuwe uitdagingen zoals het aantrekken van vrijwilligers en aanpassingen aan een multiculturele samenleving, voel ik een grote verantwoordelijkheid om door te gaan met wat mijn ouders en hun vrienden zijn begonnen. Zij droomden niet van een nostalgisch verleden, maar van de zekerheid dat toekomstige generaties, die van mij incluis, met trots hun dorp en land zouden noemen, niet alleen als geboorteplaats maar ook om zijn cultuur.

In mijn verhaal wil ik jullie deelgenoot maken van deze reis door culturen: hoe het mij heeft verrijkt, maar bovenal, hoe het mijn horizon heeft verbreed met nieuwe tradities, talen en manieren om naar de wereld te kijken. De globalisering geeft ons de mogelijkheid om op ontdekking te gaan en unieke identiteiten te leren kennen, niet om ze tegenover elkaar te plaatsen, maar om elkaar te laten aanvullen. En het is deze uitwisseling waarin we werkelijk mens kunnen zijn: in het gevoel deel te zijn van iets dat groter is dan onzelf.