Spreker: Prof. Dr. Francisco Galante

Let op, afwijkende locatie! Aanmelden via info@bureau-europa.nl onder vermelding van: ‘Lezing 13 november’

Lanzarote en César Manrique: magisch en geniaal

Lang voor het ecologisch bewustzijn gemeengoed werd, ontwikkelde César Manrique een nieuwe manier om naar de Natuur te kijken. Niet als iets wat we de baas moeten worden maar als iets wat ons begrip en onze waardering verdient. Zijn werk is niet zozeer een spel van schoonheid als wel een poging om de schoonheid van de natuur te laten zien en in harmonie te brengen met de mens. Een betere wereld was volgens hem alleen dan mogelijk als mens en natuur in eendracht samenleven.

Manrique observeerde de natuur en probeerde haar wetten te doorgronden. Wat hij ervan leerde, fascineerde hem mateloos. Elk onderdeel van het landschap maakte hem blij en vond hij opwindend als een geboorte. Hij vermenselijkte het landschap door geordende ruimtes te scheppen, rustig en vol poësie.

Na het prachtige kwetsbare landschap van Lanzarote te hebben gered, bond hij de strijd aan met bureaucratische politici en tirannieke projectontwikkelaars.

Portret van César Manrique

César Manrique Cabrera (Lanzarote, 1919-1992) is een kunstenaar van de Canarische Eilanden die internationaal erkenning heeft gekregen. Hij zette zich hardnekkig en met al zijn krachten in voor natuurbehoud en milieubescherming. Mettertijd ontwikkelde hij zich vol energie tot een veelzijdig kunstenaar: schilder, tekenaar, beeldhouwer, architect en  stedenbouwkundige. Kenmerkend voor al zijn ruimtelijke scheppingen is dat hij verschillende kunstvormen liet samensmelten tot een alomvattend geheel, een ‘totale kunst’, waaraan elk afzonderlijk element een eigen bijdrage levert.

Nadat César Manrique een aantal keren voor kortere of langere tijd in New York had verbleven, vestigde hij zich op Lanzarote om daar vanaf 1966 een omvangrijk proyect te ontwikkelen dat de troosteloze aanblik van het eiland ingrijpend zou veranderen. Wie sindsdien Lanzarote zegt, zegt Manrique. Hij wist het verloederde landschap te herstellen door het doeltreffend opnieuw vorm te geven en ruimtes van grote culturele waarde te scheppen.

Sindsdien worden zijn voorbeeldige inspanningen in alle belangrijke nationale en internationale culturele kringen erkend en gewaardeerd. Zo werd hem in 1978 in Berlijn de ‘Wereldprijs voor Milieu en Toerisme’ toegekend en in datzelfde jaar verleende de Spaanse koning Juan Carlos I hem het ‘Grootkruis van Burgerlijke Verdienste’ als erkennig voor zijn werk als ecoloog. Een jaar later werd hij voorgedragen als lid van de ‘Deutsche Akademie für Städtebau und Landesplanung’.

Ook in de jaren 80 ontving hij verscheidene eerbewijzen. In 1980 kende de Spaanse regering hem de ‘Gouden Medaille voor Schone Kunsten’ toe. In 1981 werd hij vereerd met de ‘Goslarer Mönchehaus-Prijs voor Kunst en Milieu’ uit waardering voor de samensmelting van kunst en milieu in zijn werk. Dit aspect vindt ook later telkens bekrachtiging in internationale erkenning, zoals in de ‘Europa Nostra Prijs’ (1986) en de ‘Fritz Schumacher’ (1989) van de Stichting F.V.S. uit Hamburg voor zijn aandeel in het herstel van Lanzarote. In 1989 ontving hij ook kort voor zijn dood nog de “Prijs van de Canarische Eilanden voor Schone Kunsten’.

Over de spreker

Dr. Francisco Galante is hoogleraar kunstgeschiedenis aan de universiteiten van La Laguna en van Leuven. Hij is  directeur van de ‘Cátedra Cultural César Manrique’ en lid van de ‘Fundación César Manrique’. Hij is drager van  de  Premio Nacional de Investigación.

Zijn veld van studie en onderzoek is de integratie van kunst en natuur in de eigentijdse architectuur. Daarbij bestudeert hij in het bijzonder het werk van César Manrique. Op dit terrein heeft hij talloze boeken, essays, monografieën en artikelen gepubliceerd in nationale en internationale wetenschappelijke tijdschriften, en hij heeft gedoceerd aan nationale, Europese en Amerikaanse universiteiten en andere internationale instellingen. Daarnaast organiseert hij internationale tentoonstellingen, zoals César Manrique. Arte y Naturaleza bij de Wereldtentoonstelling Sevilla (1992).

Vanuit zijn deskundigheid schreef hij scripts voor film, televisie en andere media, maar ook schreef hij als essayist en criticus over hedendaagse kunst en is hij bestuurslid bij talloze culturele instellingen en redacteur van internationale wetenschappelijke tijdschriften. Hij is lid van het stichtingsbestuur van het ‘Instituto de Arte Contemporáneo Óscar Domínguez’ (IODAC) en van het comité ‘Associazione Internazionale dei Musei Monografici’, gevestigd in het Museo Morandi te Bologna, en van het Consejo Superior de Investigaciones Científicas (CSIC).