De onderstaande boeken werden door de leesclub in 2018 gelezen:

• La Uruguaya. Pedro Mairal
• Mejor la ausencia. Edurne Portella
• Niebla en Tanger. Cristina Lopez Barrio
• Patria. Fernando Aramburu
• Memorias por correspondencia. Emma Reyes
• Ya nadie llora por mi. Sergio Ramirez

La Uruguaya. Pedro Mairal

Korte roman van een Argentijnse schrijver.

Een schrijver van voor in de veertig reist van Buenos Aires naar Montevideo om geld uit het buitenland op te halen dat hij vanwege deviezenbeperkingen niet naar eigen land kon laten sturen. Hij is getrouwd en vader van een kind en zit een beetje met zichzelf in de knoop, maar het vooruitzicht van een dagje buitenland met een jonge vriendin lijkt hem wel wat. Eenmaal in Uruguay lopen de zaken heel anders dan gedacht en zal hij noodgedwongen de werkelijkheid onder ogen moeten zien…

Sex, geld, ontrouw, humor, midlifecrisis…

Mejor la ausencia. Edurne Portella

In deze roman maken we kennis met een ontwricht en aan geweld blootgesteld gezin. Amaia, de jongste van vier kinderen, doet verslag van hoe zij als meisje en jonge vrouw die gewelddadige omgeving beleeft. We leren haar angst kennen, haar verbijstering en haar woede tegenover een terroriserende vader, een moeder die in haar schulp kruipt en drie broers die er net als zij het beste van proberen te maken. Hun leven speelt zich bovendien af in een dorp op de linkeroever van de Nervión, in Baskenland, in de jaren 80 en 90, te midden van heroïne, werkeloosheid en milieuvervuiling, in straten waar elke week de rubberkogels en traangasgranaten rond fluiten en de muren vol staan met doodsbedreigingen – daar is het geweld niet alleen een persoonlijk probleem. In het heen en weer van vluchten en terugkeren zal Amaia ontdekken dat niemand zijn lot kan ontlopen en aan zijn milieu kan ontsnappen.

Niebla en Tánger. Cristina Lopez Barrio

De roman stond op de shortlist van de Premio Planeta 2017. De schrijfster had het boek ingediend onder de titel La nueva vida de Penélope en onder het pseudoniem Bella Linardi.

Hoofdfiguur Flora gaat in Tanger op zoek naar een kortstondige minnaar. Op 24 december 1951 verdween Paul Dingle in de haven van Tanger en sindsdien is niets meer van hem vernomen. Vierenzestig jaar later vermoedt Flora Gascón dat het dezelfde man is met wie ze in Madrid een avontuurtje beleefde en op wie ze verliefd werd. Een geheim, weggevoerd door de wind, dat Flora probeert te achterhalen… Flora zal naar die betoverende stad vol geheimen afreizen op zoek naar de schrijfster van een roman, de enige die haar kan vertellen wie haar minnaar in werkelijkheid is en hoe ze hem kan vinden. Al snel komt ze erachter dat zijzelf de afloop van het verhaal moet schrijven, want in dit avontuur staat ook haar eigen identiteit op het spel; het is een reis naar haar diepste zelf.

Patria. Fernando Aramburu

Het verhaal speelt zich af op het platteland van Baskenland, waar de beweging rond ETA en nationalistisch links een totalitair klimaat van onderdrukking schiepen. Het beslaat de jaren na Franco tot 2011, toen de ETA het einde van de gewapende strijd aankondigde.

De dag dat de ETA de wapens neerlegt besluit Bittori, wier man door de terroristen vermoord werd, naar hun vroegere huis terug te keren. Zou ze te midden van mensen kunnen leven die haar voor en na de aanslag hebben belaagd en het leven van haar en haar gezin hebben ontwricht? Zou ze erachter kunnen komen wie de gemaskerde man was die op een regenachtige dag haar man vermoordde toen die van zijn transportbedrijf thuiskwam? Hoe omzichtig ze ook doet, de aanwezigheid van Bittori zal de geforceerde rust van het dorp verstoren, vooral bij de vrouw die ooit haar hartsvriendin was, Miren, de moeder van een terrorist die in de gevangenis zit op verdenking van wat Bittori de ergste nachtmerries bezorgde. Wat is tussen die twee vrouwen voorgevallen? Wat heeft het leven van hun vroeger zo op elkaar gestelde kinderen en echtgenoten vergiftigd? Dit verhaal van stiekeme krachtpatserij en onwrikbare standpunten, van wonden en heldendaden, laat zien hoe moeilijk het in een door politiek fanatisme verscheurde gemeenschap is om te vergeten en hoe dringend nodig om te vergeven.

Memorias por correspondencia. Emma Reyes

Emma Reyes was een Colombiaanse kunstenares die naam maakte met haar schilder- en tekenwerk. In 1969 stuurde ze Germán Arciniegas, een bevriende historicus, de eerste van drieëntwintig brieven waarin ze hem over de moeilijke omstandigheden vertelde waarin ze was opgegroeid. Getroffen door haar pijnlijke herinneringen besloot haar vriend de teksten aan Gabriel García Márquez voor te leggen en die moedigde Reyes aan om met schrijven door te gaan. De briefwisseling zou tot 1997 duren en intussen had Arciniegas van Emma Reyes toestemming gekregen om de brieven na haar dood uit te geven.

In een opvallend oprechte stijl beschrijft Reyes de tegenslag in haar kinderjaren in het Colombia van begin 20e eeuw, toen ze met haar zusje in een klooster werd achtergelaten. Ze toont geen medelijden met zichzelf, schrijft met het begrip van de volwassene maar het perspectief van een kind, en weet op de lezer precies over te brengen wat er in haar omging.

Memoria por correspondencia is voor het eerst uitgegeven in Colombia in 2012 en werd daar een van de boeken van het jaar; sindsdien blijft het indruk maken op eenieder die het leest.

Ya nadie llora por mi. Sergio Ramírez

Premio Cervantes 2017

Inspecteur Dolores Morales is al jaren weg bij de politie en werkt tegenwoordig als particulier detective. Meestal gaat het om overspelzaken voor onbemiddelde klanten. Maar nu is er een opdracht die eruit springt: de verdwijning van de dochter van een miljonair. Een opsporingszaak waarin iedereen wel iets te verbergen heeft. Al gauw blijkt de zaak het topje van een ijsberg te zijn, waarbij corruptie en machtsmisbruik een rol spelen die in het hedendaagse Nicaragua altijd op de achtergrond aanwezig zijn.